marathi kavita

आईकडे अश्रुंचे पाट असतात.
पण बापाकडे संयमाचे घाट असतात.
आई रडून मोकळी होते.
पण सांत्वन वडिलांनाचकरावं लागतं
आणि रडणा-यापेक्षा सांत्वनकरणा-यावरच जास्त ताण पडतो
कारण ज्योतीपेक्षा समईचजास्त तापते ना!
पण श्रेयनेहमी ज्योतीलाच मिळतराहतं!
रोजच्या जेवणाची सोयकरणारी आई आमच्या लक्षात राहते
पण आयुष्याच्याशिदोरीची सोय करणारा
बाप आम्ही किती सहज विसरून जातो